Wittebrood of witbrood is brood gebakken van tarwemeel waar de kiem en de zemel geheel uit zijn gezeefd of gebuild. Wittebrood wordt in Europa al duizenden jaren gegeten. De samenstelling en status van wittebrood hebben in de loop van de tijd gevarieerd.

Oorsprong

Wittebrood was in de Griekse oudheid al bekend. Hippocrates schreef 400 jaar voor Christus dat bruinbrood beter laxeert, maar dat wittebrood voedzamer is. Bij de Grieken was blankheid van het brood een kenmerk van puurheid en onderscheid. Ook in Rome en aan het Franse hof beschouwde men wittebrood als superieur. Omdat het bereidingsproces van bloem lastiger en duurder was dan dat van ander meel, was wittebrood lange tijd duurder dan bruinbrood. Alleen de welgestelde burgerij kon het zich veroorloven. De gewone bevolking at grof tarwebrood of roggebrood. Omdat het zodanig zeven van meel dat het bloem oplevert van recente datum is, was wittebrood lange tijd mogelijk eerder grauw dan wit.

Heden

Aan het eind van de negentiende eeuw was er een beweging die bruinbrood of volkorenbrood propageerde vanwege gezondheidsredenen. Doordat het ongebuilde tarwebrood nog zemelen bevat, is dit vezelrijker en zou het gezonder zijn. In de jaren zestig van de 20e eeuw raakte het witbrood in Noordwest-Europa uit de gratie ten gunste van bruinbrood of volkorenbrood, dat andermaal als beter voor de gezondheid aangeprezen werd. In de rest van de wereld wordt brood meestal nog wel van bloem gemaakt. Het meel wordt vaak gebleekt, niet alleen om de kleur homogeen en witter te maken, maar ook om de bakkwaliteit te verbeteren. In de Europese Unie is het bleken van tarwemeel verboden, omdat het schade aan de lever kan veroorzaken.